ΓΚΡΕΚΑΝΙΚΗ ΔΙΑΛΕΚΤΟΣ

  Τα Γρεκάνικα (Κατωιταλική ή Γρεκάνικη διάλεκτος) είναι η διάλεκτος της Ελληνικής γλώσσας που περιλαμβάνει Ιταλικά στοιχεία και ομιλείται στη Μεγάλη Ελλάδα της Νότιας Ιταλίας. Πρόκειται για μια γλώσσα που έχει κρατήσει εδώ και 2.700 χρόνια.Τα ελληνόφωνα χωριά της Καλαβρίας είναι εννέα: Γκαλλιτσανό, Αμεντολέα (Αμυγδαλέα), Κοντοφούρι, Χωρίο Ροχούδι, Ροχούδι, Ρακκαφόρτε ντελ Γκρέκο, Χωρίο Βουνίο, Βούα, Γυαλός του Βούα (Bova Marina). Σε απόσταση 600 χλμ., στην περιοχή της Απουλίας υπάρχουν άλλα εννέα ελληνόφωνα χωριά: Μαρτάνο, Μαρτνιάνο, Κοριλιάνο ντ’ Οτράντο, Καλημέρα, Καστρινιάνο ντε Γκρέτσι, Τζολίνο Σολέτο, Στερνατία και Μελπινιάνο.

ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ

  Υπάρχουν δύο βασικές θεωρίες σχετικά με την προέλευση της  διαλέκτου.

·         Σύμφωνα με τη θεωρία του Morosi (1870) καθώς και άλλων Ιταλών γλωσσολόγων, η Κατωιταλική διάλεκτος προέρχεται από τη γλώσσα των Βυζαντινών εποίκων του 9ου αιώνα.

·         Αντίθετα, ο Γερμανός Gerhard Rohlfs και αρκετοί Έλληνες γλωσσολόγοι υποστηρίζουν πως τα πρώτα στοιχεία της διαλέκτου σημειώθηκαν κατά τον 8ο αιώνα π.Χ στον αποικισμό της Μεγάλης Ελλάδας.

ΙΣΤΟΡΙΑ

  Το τελευταίο γραπτό κείμενο με ελληνικούς χαρακτήρες βρέθηκε στην Πόβα το 1573. Εκείνη τη χρονιά, η Καθολική Εκκλησία απαγόρευσε οτιδήποτε ορθόδοξο, με αποτέλεσμα οι κάτοικοι να θεωρούν την γλώσσα τους ταμπού. Πέρασε μία περίοδος κατά την οποία η γλώσσα ήταν σε διωγμό, ενώ στην δειάρκεια του φασισμού η χρήση της γλώσσας απαγορευόταν.Με το πέρασμα τον χρόνων το ελληνικό αλφάβητο ξεχάστηκε και υιοθετήθηκε η γραφή με λατινικούς χαρακτήρες.

  Το 1950 ξεκίνησε η νέα προσπάθεια αναβίωσης της γλώσσας, με την χρήση λατινικών χαρακτήρων καθώς οι ελληνικοί ήταν εντελώς ξένοι για τους Γκρεκάνους.

 Παράλληλα, λόγω κάποιων κοινωνικών παραγόντων η γλώσσα φτωχαίνει και απομονώνεται καθώς οι πλούσιοι αρχίζουν να τη θεωρούν ταμπού και να μην την εξελίσσουν. Έτσι η γλώσσα περιορίζεται στις κατώτερες τάξεις και παύει να εξελίσσετε με αποτέλεσμα να παραμείνει με την σημερινή της μορφή.

ΠΗΓΕΣ: olympios, inital, εθνο-λογικά