ΣΥΡΑΚΟΥΣΕΣ

Οι Συρακούσες  (Ιταλικά   Siracusa) είναι πόλη της Ιταλίας,στην ανατολική ακτή της  Σικελίας. Υπήρξε η κυριότερη ελληνική πόλη της αρχαίας Σικελίας.

         ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ

Τις Συρακούσες ίδρυσαν Κορίνθιοι και Τενεάτες άποικοι που έφτασαν εκεί γύρω στο 734 π.Χ. με αρχηγό τον Αρχία από το γένος των Βακχιαδών. Οι άποικοι αυτοί εγκαταστάθηκαν στη νησίδα Ορτυγία, όπου δημιουργήθηκε ο πυρήνας της πόλης , το όνομα της οποίας οφείλεται στο γειτονικό έλος Συρακώ ή Λυσιμέλεια.

Σύντομα στις Συρακούσες σημειώθηκε μεγάλη οικονομική ανάπτυξη λόγω της γεωργίας και του εμπορίου. Οι άποικοι πήραν στα χέρια τους την εξουσία και συγκρότητσαν μία νέα αριστοκρατία (τους γαμόρους) που παραγκώνισε τους παλαιούς αυτόχθονες (τους κιλλύριους) οι οποίοι έγιναν υποτελείς.

       Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ  ΙΜΕΡΑΣ

Η ολιγαρχική διακυβέρνηση, προκάλεσε την έντονη αντίδραση των κατώτερων τάξεων, οι οποίες επαναστάτησαν και εξεδίωξαν  τους αριστοκράτες το 486 π.Χ. Αυτοί κατέφυγαν στην Γέλα , ζητώντας τη βοήθεια του Γέλωνος ο οποίος κατέλαβε τις Συρακούσες , όπου και μετέφερε την έδρα του.

 Λίγα χρόνια αργότερα, το 480 π.Χ. οι Πέρσες εισέβαλλαν στην Ελλάδα. Σύμφωνα με τον Διόδωρο Σικελιώτη, οι Καρχηδόνιοι είχαν έρθει σε συμφωνία με τους Πέρσες για να δημιουργήσουν αντιπερισπασμό στους Έλληνες της Μεγάλης Ελλάδας, για να μη στείλουν ενισχύσεις στους Έλληνες της Ανατολικής Μεσογείου. Σύμφωνα όμως με τον Ηρόδοτο, ο Θήρων ο τύραννος του Ακράγαντα έδιωξε τον τύραννο της Ιμέρας, τον Τέριλλο κι εκείνος ζήτησε βοήθεια από τους Καρχηδόνιους ,οι οποίοι άδραξαν την ευκαιρία προκειμένου να προλάβουν τη συνένωση της Σικελίας υπό τον τύραννο της Γέλας και των Συρακουσών, Γέλωνα.

Οι Καρχηδόνιοι όρισαν αρχηγό τον καλύτερο στρατηγό τους, τον Αμίλκα, ο οποίος και προετοίμασε την εκστρατεία. Το εκστρατευτικό σώμα έφτανε, κατά τους αρχαίους ιστορικούς, τους 300.000 άνδρες και 200 πλοία, όμως οι πραγματικές δυνάμεις των Καρχηδονίων πρέπει να ήταν πολύ μικρότερες.

   Όταν έφτασε ο Γέλωνας, στρατοπέδευσε κοντά στην πολιορκημένη πόλη στην Ιμέρα, και έδωσε εντολή στο ιππικό του να καταστρέψει την ύπαιθρο, ώστε να δυσχεράνει τον ανεφοδιασμό των αντιπάλων.Το σχέδιο του Γέλωνα ήταν να καταφέρει ισχυρό χτύπημα στον εχθρό. Η ευκαιρία του δόθηκε όταν οι άνδρες του συνέλαβαν έναν γραμματοκομιστή, ο οποίος θα έφερνε ένα γράμμα στον Αμίλκα από την ελληνική αποικία του Σελινούντα. Το γράμμα αυτό επιβεβαίωνε ότι, σε συμφωνημένη ημερομηνία, οι Σελινούντιοι θα έστελναν ιππείς στους Καρχηδόνιους, ως βοήθεια. Έτσι ο Γέλωνας συνέλαβε το τολμηρό σχέδιο να εισβάλλει .

          Η ΜΑΧΗ

Μόλις ξημέρωσε, οι ιππείς του Γέλωνα εμφανίστηκαν στο καρχηδονιακό στρατόπεδο, ως Σελινούντιοι, και οι φύλακες του στρατοπέδου τους δέχτηκαν. Αμέσως κινήθηκαν κατά του Αμίλκα και τον σκότωσαν, ενώ έβαλαν φωτιά στα καρχηδονιακά πλοία. Έτσι, όλος ο στρατός των Συρακουσών και του Ακράγαντα ακολούθησε και επιτέθηκε στο στρατόπεδο των Καρχηδονίων. Ακολούθησε μάχη η οποία ήταν ιδιαίτερα φονική. Τότε διαδόθηκε η είδηση του θανάτου του στρατηγού Αμίλκα. Οι Καρχηδόνιοι αποθαρρύνθηκαν ενώ εξυψώθηκε το ηθικό των Συρακοσίων και των Ακραγαντίνων. Επακολούθησε σφαγή των Καρχηδονίων που τρέπονταν σε φυγή ενώ, όσοι από αυτούς συγκεντρώθηκαν σε οχυρή θέση για να αμυνθούν, παραδόθηκαν εξαιτίας της δίψας.

Μετά την ήττα τους οι Καρχηδόνιοι ζήτησαν ανακωχή. Οι όροι που τους επέβαλλε ο Γέλωνας ήταν μετριοπαθείς. Δεν ζήτησε την αποχώρηση των καρχηδονιακών φρουρών και την απαγόρευση εγκατάστασης αποίκων τους στη Σικελία. Οι Καρχηδόνιοι θα κατέβαλλαν αποζημίωση 2.000 αργυρών ταλάντων και θα κατασκεύαζαν δύο ναούς όπου θα χαραζόταν το κείμενο της συνθήκης. Έχει εκφραστεί η υπόθεση ότι η μετριοπάθεια αυτή οφειλόταν στην απροθυμία του Γέλωνα να μειωθεί η καρχηδονιακή δύναμη στη Σικελία, την οποία ήθελε ως αντίβαρο στην ανερχόμενη δύναμη του Ακράγαντα. Είναι όμως πιθανό απλά να μην επιθυμούσε πόλεμο μεγαλύτερης διάρκειας, με την Καρχηδόνα Οι Σελινούντιοι παρέμειναν σύμμαχοι των Καρχηδονίων.

ΠΗΓΗ : wikipedia, πάπυρος Larouse Britanica